Sunday، ۳۱ Ordibehesht ۱۴۰۲
هنگامی که ون گوگ تولید این نقاشی را آغاز کرد، در پاریس زندگی می کرد و با پل سینیاک نیز رابطه نزدیکی داشت. پل سینیاک از نقاشان مشهور فرانسوی بود که به سبک نئو امپرسیونیسم نقاشی می کشید. روش کار سینیاک تا حدودی روی ون گوگ تاثیر گذاشته بود. بنابراین جای تعجب نیست که ون گوگ در این نقاشی از برخی اصول و ریزه کاری های سبک نئو امپرسیونیسم استفاده کرده است. ون گوگ در پس زمینه این اثر از روش نقطه چینی استفاده کرده و تضاد هماهنگی را در رنگ های زمینه ایجاد کرده است. او همچنین از رنگ های آبی، نارنجی و زرد به عنوان رنگ غالب استفاده کرده است. با این حال، تاثیر نگرش نئو امپرسیونیسم در این اثر محدود باقی مانده و نگرش پست امپرسیونیسم بر فضای این نقاشی سایه افکنده است.
این نقاشی با «رنگ ضخیم اعمال شده و ضربههای قلم موی پیچخورده» آن، گلهای آفتابگردان معروف ون گوگ را پیشبینی میکند.
از میان ۹۰۰ اثر، ون گوگ تنها حدود ۱۳۰ اثر را امضا کرد و این اثر یکی از این ۱۳۰ اثر امضا شده است. این بدان معناست که او آن را اثری بالقوه و قابل فروش می دانست. امضای تصویر "وینسنت" را نشان میدهد، همانطور که او از زمان ورود به پاریس و پس از آن به این شکل امضا کرده است. گفته می شود این موضوع به این دلیل بود که فرانسوی ها نمی توانستند نام خانوادگی او را تلفظ کنند.نظریه دیگری بیان می کند که او می خواست از نام ون گوگ دور شود زیرا اجدادش محافظه کارتر از او بودند. او می خواست به عنوان یک فرد به رسمیت شناخته شود تا "یکتا" باشد.
پیاز این گلهای سرنگون و باشکوه برای اولین بار در کشورهای فرانسه و هلند قرن 19 میلادی، در مقیاس بزرگ تکثیر شد و به عنوان یک کالای تجاری به دیگر سرزمین ها صادر شد. این گلها در آغاز شهرت خود، بسیار مورد توجه اشراف و ثروتمندان قرار گرفتند و به نوعی یک گل شاهانه و سلطنتی به شمار می آمدند اما رفته رفته با پروش آن بدست انسان و تولید انبوه در مزارع مخصوص خود، در دسترس عموم مردم قرار گرفتند. این گل به طور طبیعی در فصل بهار می روید و ون گوگ نیز در همین فصل این نقاشی زیبا را خلق کرده است. لاله واژگون دارای رنگ های: قرمز، نارنجی و زرد است و از یک ساقه بلند برخوردار است که بر روی هر ساقه بین 2 تا 10 گل می روید. اما دسته گلی که ون گوگ نقاشی کرده دارای 2 تا 3 گل بر روی هر ساقه می باشد که درون یک گلدان مسی ساده قرار داده شده اند.
منابع: ویکیپدیا انگلیسی. آرتنگ