دریا در آثار نقاشان بزرگ جهان

Friday، ۱۵ Ordibehesht ۱۴۰۲

رسم چشم اندازهای دریایی از دیرباز تاکنون چالش ها و همینطور طرفداران خود را داشته است. در این مقاله مهم ترین و تاثیرگذار ترین هنرمندان چشم اندازهای دریایی به نقل از گنج‌نامه را مرور میکنیم.

.

ایوان آیوازوفسکی

نقاش ارمنی-روس با شهرت جهانی‌ست. او در شبه جزیره کریمه کار و زندگی می‌کرد. بیشتر او را با چشم‌اندازهای دریایی‌اش، که بیش از نیمی از آثار او را دربرمی‌گیرد، می‌شناسند. بسیاری معتقدند آیوازوفسکی یکی از بهترین نقاشان چشم‌اندازهای دریایی در تمام تاریخ است.

تکنیک و تخیل او در به تصویر کشیدن بازی‌های نور بر امواج و حباب‌های آب دریا به‌طور ویژه ستودنی‌ست و به تابلوهای او کیفیتی رومانتیک و در عین حال واقع‌گرا می‌بخشد. تابلوهای او یادآور آثار نقاش انگلیسی ترنر و نقاش روسی سیلوستر شدرین است.

توانایی صحنه‌پردازی دراماتیک

توانایی او در به تصویر کشیدن نور منتشر آفتاب و مهتاب، گاهی از پشت ابر، گاهی از پس مه با لایه‌های تقریباً ناپیدا رنگ، بسیار تأثیرگذار است. مجموعه‌ای از آثاری با موضوع جنگ‌های دریایی که در دههٔ ۱۸۴۰ نقاشی شده‌اند، توانایی صحنه‌پردازی دراماتیک او را آشکار می‌کند. در این تابلوها بازتاب شعله‌های کشتی‌های به آتش کشیده شده در آب و ابرها پیداست. او همچنین تابلوهایی با موضوع چشم‌اندازهای روستایی اوکراین و مناظری از زندگی شهری در استانبول خلق کرده‌است. برخی منتقدان نقاشی‌های او از استانبول را شرق‌شناسانه قلمداد کرده‌اند و برخی دیگر صدها منظرهٔ دریایی او را تکراری و ملو دراماتیک دانسته‌اند.

آیوازوفسکی پرکارترین نقاش ارمنی روسی زمان خود بود. در زمان مرگ (۱۹۰۰ میلادی) بیش از ۶۰۰۰ اثر از او باقی‌ماند. او با پولی که از موفقیت شغلی خود به عنوان هنرمند به دست آورد، توانست یک دانشگاه هنر و یک گالری در شهر محل سکونت خود فئودوسیا، کریمه تأسیس کند.

در رتبه‌بندی هنرمندان روسیه او در بالاترین رتبه قرار دارد.

ویلیام ترنر نقاش مشهور انگلیسی

جوزف مالورد ویلیام ترنر یا جی ام دابلیو ترنر معروف به  ویلیام ترنر متولد 23 آوریل 1775 میلادی در نزدیکی کاونت گاردن شهر لندن بود که به واسطه منظره پردازی هایش و رشد این سبک از نقاشی مشهور بود. گرچه او در زمینه چاپ هم فعالیت داشته است اما او را بیشتر به عنوان یک هنرمند می شناسیم.

از معماری تا نقاشی

در ابتدا او به معماری علاقه مند بود اما با توجه به توصیه های توماس هاردویک به دنبال نقاشی رفت. او یک سال بعد از آنکه در آکادمی حضور داشت توانست اثری به عنوان لمبث، کاخ اسقف اعظم را ترسیم کند که مجوز ورودش در آکادمی نماش های تابستانه بود. پس از این ویلیام هر ساله در نمایشگاه های تابستانی حضور داشت. در سال 1796 اولین اثر با رنگ روغن خود را نقاشی نمود، ماهی گیران در دریا زمانی که در آکادمی به نمایش در آمد توجه همه را به خود جلب نمود. در این اثر صحنه ای روشن شده با نور مهتاب و حضور قایق هایی که با کنتراست خطی حاصل از این نور و روشنایی فانوس های ماهی گیران کنار هم قرار گرفته بود ترسیم شده بود. ترنر مکانی را که سال ها در آنجا زندگی می کرد نقاشی کرده بود. این اثر نقد های مثبت منتقدین را به همراه داشت و همگی او را تحسین نمودند و این امر موجب شهرت ترنر در سبک رنگ روغن و صحنه های دریایی شد.

او با توجه به استقلال مالی که داشت توانست به راحتی دست به نو آوری و ابداع بزند و استعدادش را به خوبی نمایش دهد. او با استفاده از رنگ ها و رنگ بندی آثارش پرده ای از نقاشی منظره کنار گذاشت که تا پیش از آن کسی نتوانسته بود به نمایش بگذارد. یکی از راه های انتقال تصورات ویلیام شناخت.

سیمون دِ ولیگر

وی در سال 1601 میلادی در شهر روتردام به دنیا آمد. او یک طراح و نقاش سرشناس هلندی بود و یکی از بهترین و معروفترین نقاشان جهان در زمینه کشیدن نقاشی های دریایی است.

او در سالهای 1630 تا 1640 میلادی جایگاه و شهرت هنری خود را تا حد زیادی بدست آورد و به عنوان یکی از برترین نقاش ها در زمینه خلق نقاشی های دریایی در جامعه هلند شناخته شد.

سیمون در بکار بردن رنگهای نزدیک به واقعیت بسیار ماهر بود و به همین دلیل آثارش به واقعیت نزدیک هستند. او از سبک تک رنگی استفاده می کرد و از رنگهای غیر واقعی دوری می جست. همچنین در کشیدن جزئیات دقت زیادی می کرد.

کشتی ها را بسیار مشابه نمونه واقعی آنها نقاشی می کرد و به ریزترین اجزای بدنه آنها نیز توجه داشت. او از حالت های مختلف کشتی ها نقاشی می کشید، برای نمونه: کشتی های پهلو گرفته در بندر، کشتی های در حال حرکت در دریا، کشتی های قرار گرفته در طوفان های سهمگین دریایی و کشتی هایی که در حال غرق شدن هستند.

او علاوه بر نقاشی، در طراحی پرده های نقش دار، قلم زنی و رنگ آمیزی شیشه ها نیز دستی داشت و شاگردان موفقی را نیز آموزش داد.

منابع: آرت‌سبحان آرتنگ ویکی‌پدیا